Szczegóły

Kategoria: Odwołanie od decyzji ZER MSWiA

Opublikowano: 16 styczeń 2018

 

Interpelacja nr 18490

do ministra sprawiedliwości                                                                                                                                                                                                                                                                                                            w sprawie kosztów utworzenia i funkcjonowania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych

Zgłaszający: Tomasz Cimoszewicz, Joanna Frydrych

Data wpływu: 05-01-2018                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Białystok 05.01.2018 r.

Szanowny Panie Ministrze,                                                                                                                                                                                                                                                                                                           zgodnie z informacją potwierdzoną przez Ministerstwo Sprawiedliwości, rząd wyłoży pieniądze na nowe etaty sędziów, ich asystentów i urzędników z warszawskiego Sądu Okręgowego, który będzie rozpatrywał odwołania funkcjonariuszy objętych tzw. ustawą dezubekizacyjną w ramach tworzonej sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych.

Tworzenie sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych jest bezpośrednim skutkiem nielegalnej i niemoralnej nowelizacji ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym z 16 grudnia 2016 r (tzw. ustawa dezubekizacyjna), która jednolicie represjonuje wszystkich byłych funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa, w tym również pozytywnie zweryfikowanych, służących bezpieczeństwu III RP. Ma ona charakter represyjno-odwetowy i wprowadza, niedopuszczalną w demokratycznym państwie prawnym, zasadę zbiorowej odpowiedzialności za działania aparatu służb bezpieczeństwa państwa PRL.

Zaniepokojony faktem finansowania z kieszeni podatników wysokich kosztów, będących wynikiem błędów legislacyjnych proszę Pana Ministra o odpowiedź na poniższe pytania:

1. Czy utworzenie sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych wymaga stworzenia nowych etatów sędziowskich, asystenckich i urzędniczych? Proszę o wskazanie dokładnej liczby powyższych etatów.
2. Czy w projekcie budżetu państwa zostały przewidziane środki na poniesienie kosztów utworzenia sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych? Proszę o wskazanie konkretnego źródła finansowania oraz wysokości środków finansowych przewidzianych na ten cel.
3. W jakiej wysokości szacowany jest koszt utworzenia oraz koszt miesięczny funkcjonowania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych?
4. Czy Pan Minister Zbigniew Ziobro jest gotów pokryć koszty utrzymania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych z własnych środków ze względu na nielegalność tzw. ustawy dezubekizacyjnej?

Z poważaniem                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Tomasz Cimoszewicz                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Joanna Frydrych

 

Odpowiedź na interpelację nr 18490

w sprawie kosztów utworzenia i funkcjonowania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych

 

Odpowiadający: podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Łukasz Piebiak

 

Warszawa, 06-02-2018

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na interpelację nr 18490 Pana Posła Tomasza Cimoszewicza i Pani Poseł Joanny Frydrych w sprawie kosztów utworzenia i funkcjonowania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych, przesłaną w dniu 16 stycznia 2018 r., uprzejmie przedstawiam, co następuje.

Art. 461 § 21 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, z późn. zm.), dalej K.p.c., stanowi, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których wniesiono odwołanie od decyzji organu emerytalnego określonego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wojskowego organu emerytalnego albo organu emerytalnego właściwego w stosunku do funkcjonariuszy Służby Więziennej, właściwy jest sąd, w którego okręgu ma siedzibę ten organ. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy w Warszawie jest obecnie jedynym sądem w Polsce właściwym do rozpoznawania przedmiotowych spraw.

Na skutek wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. poz. 2270) w Ministerstwie Sprawiedliwości opracowany został projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (UD248), w którym przewidziano uchylenie ww. art. 461 § 21 K.p.c. Zgodnie z projektowaną zmianą strony mogłyby wnosić odwołania od decyzji organu emerytalnego określonego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wojskowego organu emerytalnego albo organu emerytalnego właściwego w stosunku do funkcjonariuszy Służby Więziennej na zasadach ogólnych, o których mowa w art. 461 § 2 kpc. Przedmiotowy projekt został poddany uzgodnieniom międzyresortowym, opiniowaniu i konsultacjom publicznym. W dniu 21 sierpnia 2017 r. skierowano go do rozpatrzenia przez Stały Komitet Rady Ministrów.

Istotne jest jednak, że aby nie dochodziło do opóźnień przedmiotowych postępowań z dniem 1 stycznia 2018 r. na podstawie zarządzenia Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2017 r. utworzona została Sekcja ds. odwołań od decyzji zmniejszających wysokość emerytur i rent byłym funkcjonariuszom pełniącym służbę na rzecz totalitarnego państwa w XIII Wydziale Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w Warszawie. Zgodnie ze stanowiskiem Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie stałą obsługę sekcji stanowić będą 2 etaty sędziowskie, 1 etat asystencki, 10 etatów urzędniczych oraz 1 etat obsługi, a do orzekania w sekcji delegowani zostaną wszyscy sędziowie z całego pionu pracy i ubezpieczeń społecznych Sądu Okręgowego w Warszawie.

Ponadto, z uwagi na przewidywany znaczny wzrost wpływu spraw ubezpieczeniowych w części 15 ustawy budżetowej „Sądy powszechne” na 2018 r. zostały zabezpieczone środki finansowe na utworzenie od dnia 1 stycznia 2018 r. 30 dodatkowych etatów sędziowskich (5 Sąd Apelacyjny w Warszawie, 25 Sąd Okręgowy w Warszawie), 15 etatów asystenckich i 74 etatów urzędniczych. Ustawa budżetowa na 2018 r. została podpisana przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 stycznia 2018 r.

Wskazania przy tym wymaga, że zgodnie z informacją przedstawioną przez Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie oszacowanie kosztów utworzenia i funkcjonowania sekcji będzie możliwe po faktycznym przydzieleniu etatów i ich obsadzeniu przez nowozatrudnione osoby na stanowiskach sędziowskich, asystenckich oraz urzędniczych.

Należy mieć także na uwadze, że zasadność funkcjonowania ww. sekcji poddawana będzie w Ministerstwie Sprawiedliwości bieżącej analizie i wraz z załatwieniem przewidywanego wpływu spraw, ew. wprowadzenia nowelizacji kpc o której mowa powyżej, zostanie ona zniesiona.

Jednocześnie podnieść należy, że poziom wydatków w części 15 ustawy budżetowej „Sądy powszechne” na 2018 r. zabezpiecza w stopniu wystarczającym realizację statutowych zadań jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości oraz ustawowej działalności Ministra Sprawiedliwości.

Z poważaniem,

Łukasz Piebiak

 

Interpelacja nr 18491

do ministra spraw wewnętrznych i administracji                                                                                                                                                                                                                                                                                w sprawie utworzenia sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych, której koszt miesięcznego utrzymania szacowany jest na około milion złotych

Zgłaszający: Tomasz Cimoszewicz, Joanna Frydrych

Data wpływu: 05-01-2018                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Białystok, 05.01.2018 r.

Szanowny Panie Ministrze,                                                                                                                                                                                                                                                                                                    zgodnie z informacją potwierdzoną przez Ministerstwo Sprawiedliwości, rząd wyłoży pieniądze na nowe etaty sędziów, ich asystentów i urzędników z warszawskiego Sądu Okręgowego, który będzie rozpatrywał odwołania funkcjonariuszy objętych tzw. ustawą dezubekizacyjną w ramach tworzonej sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych. Koszty z tym związane mają wynieść około miliona złotych miesięcznie.

Tworzenie sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych jest bezpośrednim skutkiem nielegalnej i niemoralnej nowelizacji ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym z 16 grudnia 2016 r. (tzw. ustawa dezubekizacyjna). Jej przepisy, które weszły w życie 1 października 2017 r. budzą daleko idące wątpliwości w zakresie ich zgodności z Konstytucją RP i Konwencją o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Wątpliwości te dotyczącą zarówno kwestii formalnych, związanych z przebiegiem prac legislacyjnych nad projektem: brakiem konsultacji publicznych, jak i trybem uchwalenia z wyłączeniem uczestnictwa partii opozycyjnych wobec rządu oraz materialnej zgodności przepisów z ustawą zasadniczą i konwencją.

Tzw. ustawa dezubekizacyjna, której inicjatorem są Ministrowie Mariusz Błaszczak i Jarosław Zieliński rażąco narusza zasady: zaufania do państwa prawa oraz ochrony praw nabytych (art. 2 Konstytucji), zasadę równości wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji) oraz gwarancje należytego zabezpieczenia społecznego osób niezdolnych do pracy i szczególnie potrzebujących (art. 67 ust. 1, art. 69 i art. 71 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji). Nowelizacja ta jednolicie represjonuje wszystkich byłych funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa, w tym również pozytywnie zweryfikowanych, służących bezpieczeństwu III RP. Nie jest nakierowana na wyrównanie rzeczywistych niesprawiedliwości, lecz ma charakter represyjno-odwetowy. Stanowi próbę wprowadzenia, niedopuszczalnej w demokratycznym państwie prawnym, zasady zbiorowej odpowiedzialności za działania aparatu służb bezpieczeństwa państwa PRL. Tzw. ustawa dezubekizacyjna jest niesprawiedliwym narzędziem odwetu uderzającym w ludzi, których osądza ustawodawca, pozbawiając ich prawa do obrony. W demokratycznym państwie prawa to sądy ustalają winę i odpowiedzialność w indywidualnie rozpatrywanych sprawach, a nie ustawodawca wprowadzający w praktyce nieznaną naszemu systemowi prawnemu odpowiedzialność zbiorową. Tzw. ustawa dezubekizacyjna jest nie tylko bezprawną, niemoralną, ale i dalece niemądrą ustawą, która generuje coraz większe koszty finansowe ze względu na odwołania od decyzji podjętych na jej podstawie, które to odwołania są uzasadnione zarówno przepisami prawa krajowego, jak i międzynarodowego.                                                                                                                                            W związku z powyższym proszę Pana Ministra o odpowiedź na poniższe pytania:

1. Czy ideą „taniego państwa” jest zabieranie z kieszeni podatników ich ciężko zarabianych pieniędzy, aby pokryć koszt utrzymania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych, szacowany na około milion złotych miesięcznie, co jest wynikiem przyjmowania niemądrych przepisów w ramach tzw. ustawy dezubekizacyjnej?
2. Czy Pan Minister Mariusz Błaszczak oraz Pan Minister Jarosław Zieliński, którzy zainicjowali i gorliwie popierali bezprawną, niemoralną i niemądrą tzw. ustawę dezubekizacyjną są skłonni pokryć z prywatnych środków koszty bezpośrednio wygenerowane przez tę ustawę, tak aby nie obciążać finansowo podatników wynikiem własnych błędów?

 

Z poważaniem                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Tomasz Cimoszewicz                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Joanna Frydrych

 

Odpowiedź na interpelację nr 18491

w sprawie utworzenia sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych, której koszt miesięcznego utrzymania szacowany jest na około milion złotych

Odpowiadający: sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Jarosław Zieliński

 

Warszawa, 15-02-2018

 

Szanowny Panie Marszałku,

na wstępie należy zauważyć, że negatywna ocena tzw. ustawy dezubekizacyjnej[1] dokonana przez Państwa Posłów wydaje się abstrahować od uzasadnienia rządowego projektu tej ustawy (druk sejmowy numer 1061)[2], gdzie do przedmiotowej problematyki obszernie odniesiono się, w tym z odwołaniem do orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego. Uzasadnienie to wydaje się usuwać przynajmniej w istotnej części wątpliwości wyrażone w ww. interpelacji.                         

Trzeba nadmienić, że analogiczny mechanizm zbiorowego obniżenia świadczeń funkcjonariuszom pełniącym służbę w organach bezpieczeństwa miał już miejsce na gruncie tzw. ustawy dezubekizacyjnej z 2009 roku[3], która była przedmiotem pozytywnej oceny konstytucyjnej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2010 roku, sygn. akt K 6/09, wskazał bowiem w szczególności, że:

1. „Ochrona praw nabytych nie oznacza przy tym nienaruszalności tych praw i nie wyklucza stanowienia regulacji mniej korzystnych. Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał, że odstąpienie od zasady ochrony praw nabytych jest dopuszczalne, jeżeli przemawiają za tym inne zasady, normy lub wartości konstytucyjne (…). Według utrwalonego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego zasada ochrony praw nabytych nie ma zastosowania do praw nabytych niesłusznie lub niegodziwie, a także praw niemających oparcia w założeniach obowiązującego w dacie orzekania porządku konstytucyjnego (…)”;
2. „ustawodawca, stanowiąc ustawę z 2009 r., nie naruszył istoty prawa do zabezpieczenia społecznego (…) Do naruszenia prawa do zabezpieczenia społecznego członków Wojskowej Rady oraz funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa Polski Ludowej doszłoby w szczególności, gdyby ustawodawca odebrał im prawa emerytalne albo obniżył je do wysokości poniżej minimum socjalnego. Obniżając świadczenia emerytalne wskazanym grupom, ustawodawca jednocześnie nie tylko zagwarantował, że świadczenie emerytalne nie może być niższe od kwoty najniższej emerytury z powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych (…) ale zapewnił, że przeciętna wysokość emerytury przysługująca obu tym grupom na podstawie nowych przepisów pozostaje w dalszym ciągu istotnie wyższa niż średnia emerytura wypłacana w ramach powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych (…) kwestionowane przepisy nie mają na celu ani pozbawienia minimum socjalnego (….) funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa Polski Ludowej, ani też ich poniżenia. Celem kwestionowanych przepisów jest natomiast obniżenie wysokości świadczeń emerytalnych, które (…) pochodzą z uprzywilejowanego systemu zaopatrzenia emerytalnego. Po wejściu w życie przepisów ustawy z 23 stycznia 2009 r. przeciętna obniżona emerytura funkcjonariusza organów bezpieczeństwa Polski Ludowej jest wciąż wyższa o 58% od przeciętnej emerytury w powszechnym systemie emerytalnym oraz wyższa prawie cztery razy od najniższej gwarantowanej emerytury (…)”.

W świetle przedstawionych w ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego wartości konstytucyjnych nie można stwierdzić, iż nie odpowiada im ustawa zaopatrzeniowa[4] w brzmieniu nadanym aktualną ustawą dezubekizacyjną. Warto przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy zaopatrzeniowej kwota emerytury lub renty nie może być co do zasady niższa od kwoty najniższej emerytury lub renty.

W powyższym kontekście należy zauważyć, że art. 8a ustawy zaopatrzeniowej przewiduje możliwość wyłączenia przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w danym, szczególnie uzasadnionym przypadku, stosowania określonych przepisów ustawy regulującej wysokość świadczeń osób, które pełniły służbę na rzecz totalitarnego państwa. Przesłankami do jego zastosowania jest „krótkotrwała służba przed dniem 31 lipca 1990 r. oraz rzetelne wykonywanie zadań i obowiązków po dniu 12 września 1989 r., w szczególności z narażeniem zdrowia i życia”. 

W rezultacie, oceniając ewentualne uprzywilejowanie lub pokrzywdzenie funkcjonariuszy pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa, należałoby odnieść ich przypadki do, znajdujących się niejednokrotnie w o wiele gorszej sytuacji, osób objętych powszechnym system emerytalnym, w tym byłych opozycjonistów i ofiar totalitarnego państwa, a nie do funkcjonariuszy, którzy od początku pełnili służbę na rzecz niepodległego państwa polskiego bez jakiegokolwiek związku z pełnieniem uprzednio służby na rzecz totalitarnego państwa.

Mając powyższe na uwadze, w tym wspomniany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2010 roku o sygn. akt K 6/09, trudno zgodzić się z twierdzeniem o naruszeniu zasady zaufania obywateli do państwa i pewności prawa. Za niezasadne można uznać także twierdzenia o wprowadzeniu zbiorowej odpowiedzialności za działania aparatu służb bezpieczeństwa państwa PRL oraz o charakterze represyjno-odwetowym ustawy – należy bowiem wskazać, że wszystkie świadczenia oraz ich zmiana w systemie emerytalnym, zarówno powszechnym, jak i zaopatrzeniowym, są ustalane w drodze indywidualnych decyzji administracyjnych wydawanych na podstawie przepisów ustawowych znajdujących zastosowanie do ogółu adresatów i podlegających zaskarżeniu do właściwego sądu powszechnego. Ponadto ustawa dezubekizacyjna nie jest ustawą karną, lecz ustawą w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Odnosząc się do pytań zawartych w niniejszej interpelacji, z których wynika troska Państwa Posłów, by tzw. ustawa dezubekizacyjna wpisywała się w ideę „taniego państwa” i nie generowała kosztów obciążających później podatników (autorzy interpelacji wśród źródeł swojego zaniepokojenia wskazali na doniesienia prasowe o zwiększeniu etatów sędziowskich, asystenckich i urzędniczych w warszawskim Sądzie Okręgowym) należy podkreślić, że naczelną ideą rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin było, aby projekt ten nie generował znaczących skutków dla budżetu państwa. Znalazło to potwierdzenie w druku sejmowym numer 1061:

1. w art. 5 ust. 1 ustawy, gdzie w perspektywie dziesięciu lat skutek wzrostu wydatków tejże ustawy opiewał na łączną kwotę 5,2 mln zł przy średnim koszcie rocznym rzędu 500 tys. zł,
2. w pkt 6 Oceny Skutków Regulacji w wierszu „Saldo ogółem - skutek dla budżetu państwa” gdzie – z kolei – łączne zmniejszenie wydatków budżetu państwa w perspektywie dziesięcioletniej wynosi kwotę 4 mld 800 mln zł.

Ponadto projekt ustawy z druku numer 1061 nie zakładał zwiększenia etatyzacji w Sądzie Okręgowym w Warszawie z racji wykorzystania potencjału kadrowego tego sądu, który rozpatrywał odwołania wynikające z pierwszej dezubekizacji z 2009 roku, który to sąd został technicznie, organizacyjnie i kadrowo ukształtowany w wyniku praktycznego wdrożenia postanowień poprzedniej ustawy. Należy również podkreślić, że dla Sądu Okręgowego nie jest to zadanie nowe. Norma ustawowa wynikająca z art. 32 ust. 4 ustawy stanowiąca o tym, że zainteresowanemu przysługuje „odwołanie do właściwego sądu, według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego”, istnieje od pierwotnego tekstu tej ustawy, czyli od 1994 roku (Dz.U. Nr 53, poz. 214 z 25 kwietnia 1994 r.). Nie zmieniła tej zasady i fundamentu procedury odwoławczej ani pierwsza ustawa dezubekizacyjna z 2009 roku, ani też modyfikacji w tym względzie nie dokonała najnowsza nowelizacja z dnia 16 grudnia 2016 roku. Sąd Okręgowy w Warszawie realizuje to zadanie w sposób nieprzerwany i ciągły.

Kontynuując historyczny wątek etatyzacji w Sądzie Okręgowym w Warszawie, z okresu poprzedniej dezubekizacji, należy ponadto zauważyć, że był to wówczas projekt poselski (klubu Platforma Obywatelska, oznaczony jako druk numer 1140 VI kadencji Sejmu RP 2007 - 2011). W uzasadnieniu do ówczesnego projektu autorzy nie wskazywali na konieczność poniesienia dodatkowych wydatków z budżetu państwa, w tym zwiększenia etatyzacji w sądach. Eksponowali natomiast oszczędności wynikające z wdrożenia ustawy rzędu 600 mln zł. Niezależnie jednak od powyższego trzeba zauważyć, że osobnej weryfikacji przez Ministerstwo Sprawiedliwości wymaga przytoczona przez Państwa Posłów informacja o koszcie utworzenia w Sądzie Okręgowym „sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych” rzędu 1 mln zł miesięcznie. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji nie posiada wiedzy na ten temat. Natomiast warto dodać, że Państwo Posłowie skierowali w powyższym zakresie wystąpienie bezpośrednio do Ministra Sprawiedliwości, tj. interpelację numer 18490 w sprawie kosztów utworzenia i funkcjonowania sekcji do spraw odwołań od decyzji dezubekizacyjnych.

Ponadto informuję, że zgodnie z art. 45 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Dotyczy to również, niezależnie od kosztów, funkcjonariuszy, którzy pełnili służbę na rzecz totalitarnego państwa, tj. państwa w którym paradoksalnie taki standard ochrony sądowej nie przysługiwał lub nie był w pełni realizowany.

Z poważaniem

MINISTER SPRAW WEWNĘTRZNYCH i ADMINISTRACJI

z up. Jarosław Zieliński , Sekretarz Stanu

 

[1] tj. ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. poz. 2270).

[2] http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/PrzebiegProc.xsp?nr=1061

[3] tj. ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. poz. 145).

[4] tj. ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r. poz. 132, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą zaopatrzeniową”.

Szczegóły

Kategoria: Odwołanie od decyzji ZER MSWiA

Opublikowano: 06 styczeń 2010

Bezwzględnie należy złożyć odwołania od nowej decyzji ZER - bez względu na to, kiedy taką decyzję otrzymliście.

Jeśli nie złożycie odwołania, to nawet w przypadku uznania ustawy za niezgodną z Konstytucją - nowa decyzja ZER nabierze "mocy decyzji ostatecznej".

Złożenie odwołania nawet po terminie rozprawy w TK jest "jedynym warunkiem przywrócenia stanu poprzedniego",  i to dopiero przez Sąd Okręgowy w Warszawie.

Ponieważ ZER stał się przybudówką IPN, to nawet wyrok TK będzie jak nadłużej ignorowany poprzez wymyślanie kolejnych przeszkód.

Redakcja

Szczegóły

Kategoria: Odwołanie od decyzji ZER MSWiA

Opublikowano: 19 grudzień 2009

Z Sądu Okręgowego w Warszawie nadchodzą pierwsze odpisy odpowiedzi ZER-u na odwołanie - celem zajęcia stanowiska w sprawie przez odwołujących się, w terminie 14-tu dni i zgłoszenia wniosków dowodowych.

Czytaj więcej: Komunikat w sprawie argumentacji ZER do odwołań