Poniżej linki do dwóch ważnych listów europosłów SLD do J-C. Junkera, Przewodniczącego Komisji Europejskiej i do F. Timmermansa, Wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej.

Bruksela,  19 marca 2019 r.

Bogusław LIBERADZKI Krystyna  LYBACKA Janusz ZEMKE

 

Pan

Jean-Claude  JUNCKER

Przewodniczący  Komisji Europejskiej

Szanowny Panie Przewodniczący,

 

Zwracamy się do Pana Przewodniczącego bezpośrednio, ponieważ do dnia dzisiejszego nie otrzymaliśmy odpowiedzi na nasze pisma z 11 lipca 2018 r. oraz 9 stycznia 2019 r. – skie­ rowane od Pani komisarz Very JOUROVEJ w sprawie ustawy represyjnej 1, która rażąco naru­ sza prawo Unii Europejskiej i zobowiązania traktatowe państw członkowskich. Jej przepisy są ponadto sprzeczne z – fundamentalną w porządku prawnym UE – zasadą praworządności, gdyż w sposób arbitralny, na zasadzie ślepej odpowiedzialności zbiorowej – bez przedstawienia ja­ kichkolwiek zarzutów, czy udowodnienia indywidulanej winy – odebrały dziesiątkom tysięcy osób świadczenia emerytalne należne im za okres pracy i służby w legalnie działających orga­ nach państwa polskiego przed dniem 31 lipca 1990 r., jak również drastycznie ograniczyły wysokość należnych im świadczeń za pracę po tym okresie, którą podjęli po pozytywnej we­ ryfikacji.

W naszych pismach szczegółowo wskazujemy na istniejący związek ustawy represyj­ nej z prawem UE, cojest warunkiem koniecznym, by przepisy krajowe podlegały ocenie zgod­ ności z porządkiem prawnym UE. Elementem łączącym ustawę represyjną z zakresem prawa

 

 

1 Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wy­ wiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwo­ wej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. Urz. 2016, poz. 2270).

 

 

UE – jest fakt naruszenia przez ten akt: (i) ogólnej zasady prawa wspólnotowego dotyczącej zakazu dyskryminacji ze względu na wiek, której Trybunał Sprawiedliwości UE nadał walor skutku bezpośredniego2, (ii) przepisów dyrektywy 2000/78/WE wyznaczającej zasady rów- nego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy oraz związanych z nimi uregulowań dotyczą- cych zabezpieczenia społecznego3, a ponadto (iii) art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych mającego zastosowanie do państw członkowskich na zasadzie art. 51 ust. 1 Karty4.

Sprawa odebrania wypracowanych świadczeń emerytalnych tysiącom byłych funkcjo- nariuszy i żołnierzy, którzy niejednokrotnie, po pozytywnej weryfikacji, kontynuowali służbę w organach państwa po 31 lipca 1990 r. – jest tym bardziej bulwersująca i wymaga pilnej in- terwencji Komisji Europejskiej, że osoby poszkodowane ustawą represyjną zostały pozba- wione na poziomie krajowym skutecznej ścieżki sądowej dochodzenia własnych racji, do czego doszło za sprawą sparaliżowania prac Trybunału Konstytucyjnego przez rządzącą obec- nie w Polsce większość. Sądy powszechne wstrzymały rozpatrywanie jakichkolwiek skarg in- dywidualnych do czasu wydania orzeczenia przez TK, który od przeszło roku nie zajął się rozpatrywaniem skierowanego pytania prawnego Sądu Okręgowego w Warszawie (sygn. XIII 1U 326/18). Nie tylko nie ma decyzji Trybunału Konstytucyjnego, ale organ ten nie wyznaczył nawet terminu, w jakim będzie rozpatrywane pytanie prawne.

W tym kontekście brak reakcji Komisji Europejskiej na nasze wystąpienia jest ewident- nym przejawem ignorowania słusznych oczekiwań dziesiątek tysięcy obywateli, którzy upa- trują w Unii Europejskiej ostatnią możliwość znalezienia pomocy i ochrony prawnej ich praw podstawowych.

Jesteśmy przekonani, że Komisja Europejska nie powinna odwracać głowy od losu osób pokrzywdzonych i nie może zostawić tej sprawy bez należnej reakcji. Dziesiątki tysięcy byłych funkcjonariuszy i żołnierzy znalazło się w niezwykle trudnej sytuacji materialnej, po- zbawiono ich godności, co często prowadzi do ludzkich dramatów. Wprowadzenie ustawy do- prowadziło już do samobójczej śmierci ponad 60 osób. Dlatego też uważamy, że skutki ustawy represyjnej powinny stanowić jeden ze stałych tematów rozmów prowadzonych pomiędzy Ko- misją a polskim rządem dotyczących ochrony praworządności w Polsce.

Jednocześnie, w przypadku braku stosownej reakcji ze strony rządu RP – Komisja Eu- ropejska powinna skierować do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu skargę na naru-

 

 

 

2 Wyrok w sprawie C-144/04 Mangold, ECLI:EU:C:2005:709.

3 Dz. Urz. UE L 303 z 02 grudnia 2000 r.

4 Wyrok w sprawie C-555/07 Kücükdeveci, ECLI:EU:C:2010:21, pkt 22-25.

 

 

 

szenie przez ustawę represyjną zobowiązań traktatowych, gdyż ustawa narusza nie tylko pod- stawowe wartości, ale i konkretne przepisy prawa Unii Europejskiej. W naszej ocenie, Komisja Europejska powinna ponadto zwrócić się – wraz ze skargą do Trybunału Sprawiedliwości – o zastosowanie środków tymczasowych i zobowiązanie władz państwa polskiego do bieżącego wypłacania emerytur i rent byłym funkcjonariuszom – w wysokości ustalonej na podstawie przepisów obowiązujących przed wprowadzeniem w życie ustawy z 16 grudnia 2016 r.

 

Z poważaniem

 

******

Bruksela,  19 marca 2019 r.

 

Bogusław LIBERADZKI Krystyna LYBACKA Janusz ZEMKE

Pan

Frans TIMMERMANS

Wiceprzewodniczący  Komisji Europejskiej

 

Szanowny Panie Przewodniczący,

 

Zwracamy się do Pana Przewodniczącego bezpośrednio, jako do osoby prowadzącej w imieniu Komisji Europejskiej stałe rozmowy z władzami Polski w sprawie przestrzegania pra­ worządności. Nadto, jest Pan kandydatem socjaldemokracji europejskiej, w tym naszym – na przewodniczącego Komisji Europejskiej w nowej kadencji. Jesteśmy przekonani, że podno­ szona przez nas sprawa ma ważki wymiar prawny i ludzki, co wymaga zdecydowanych działań Komisji Europejskiej.

Z przykrością informujemy Pana Przewodniczącego , że do dnia dzisiejszego nie otrzy­ maliśmy odpowiedzi na nasze pisma z 11 lipca 2018 r. oraz 9 stycznia 2019 r. – skierowane od Pani komisarz Very JOUROVEJ w sprawie ustawy represyjnej 1 , która rażąco narusza prawo Unii Europejskiej  i zobowiązania traktatowe państw członkowskich. Jej przepisy  są ponadto

sprzeczne z – fundamentalną w porządku prawnym UE – zasadą praworządności, gdyż w spo­ sób arbitralny, na zasadzie ślepej odpowiedzialności zbiorowej – bez przedstawienia jakichkol­ wiek zarzutów, czy udowodnienia  indywidulanej  winy  – odebrały dziesiątkom  tysięcy  osób świadczenia emerytalne należne im za okres pracy i służby w legalnie działających organach

 

 

1 Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonari uszy Pol icji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wy­ wiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego , Straży Granicznej , Biura Ochrony Rządu, Państwo­ wej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. Urz. 2016, poz. 2270).

 

 

 

państwa polskiego przed dniem 31 lipca 1990 r., jak również drastycznie ograniczyły wysokość należnych im świadczeń za pracę po tym okresie, którą podjęli po pozytywnej weryfikacji.

W naszych pismach szczegółowo wskazujemy na istniejący związek ustawy represyj- nej z prawem UE, co jest warunkiem koniecznym, by przepisy krajowe podlegały ocenie zgod- ności z porządkiem prawnym UE. Elementem łączącym ustawę represyjną z zakresem prawa UE – jest fakt naruszenia przez ten akt: (i) ogólnej zasady prawa wspólnotowego dotyczącej zakazu dyskryminacji ze względu na wiek, której Trybunał Sprawiedliwości UE nadał walor skutku bezpośredniego2, (ii) przepisów dyrektywy 2000/78/WE wyznaczającej zasady rów- nego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy oraz związanych z nimi uregulowań dotyczą- cych zabezpieczenia społecznego3, a ponadto (iii) art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych mającego zastosowanie do państw członkowskich na zasadzie art. 51 ust. 1 Karty4.

Sprawa odebrania wypracowanych świadczeń emerytalnych tysiącom byłych funkcjo- nariuszy i żołnierzy, którzy niejednokrotnie, po pozytywnej weryfikacji, kontynuowali służbę w organach państwa po 31 lipca 1990 r. – jest tym bardziej bulwersująca i wymaga pilnej in- terwencji Komisji Europejskiej, że osoby poszkodowane ustawą represyjną zostały pozba- wione na poziomie krajowym skutecznej ścieżki sądowej dochodzenia własnych racji, do czego doszło za sprawą sparaliżowania prac Trybunału Konstytucyjnego przez rządzącą obec- nie w Polsce większość. Sądy powszechne wstrzymały rozpatrywanie jakichkolwiek skarg in- dywidualnych do czasu wydania orzeczenia przez TK, który od przeszło roku nie zajął się rozpatrywaniem skierowanego pytania prawnego Sądu Okręgowego w Warszawie (sygn. XIII 1U 326/18). Nie tylko nie ma decyzji Trybunału Konstytucyjnego, ale organ ten nie wyznaczył nawet terminu, w jakim będzie rozpatrywane pytanie prawne.

W tym kontekście brak reakcji Komisji Europejskiej na nasze wystąpienia jest ewident- nym przejawem ignorowania słusznych oczekiwań dziesiątek tysięcy obywateli, którzy upa- trują w Unii Europejskiej ostatnią możliwość znalezienia pomocy i ochrony prawnej ich praw podstawowych.

Jesteśmy przekonani, że Komisja Europejska nie powinna odwracać głowy od losu osób pokrzywdzonych i nie może zostawić tej sprawy bez należnej reakcji. Dziesiątki tysięcy byłych funkcjonariuszy i żołnierzy znalazło się w niezwykle trudnej sytuacji materialnej, po- zbawiono ich godności, co często prowadzi do ludzkich dramatów. Wprowadzenie ustawy do- prowadziło już do samobójczej śmierci ponad 60 osób. Dlatego też uważamy, że skutki ustawy

 

2 Wyrok w sprawie C-144/04 Mangold, ECLI:EU:C:2005:709.

3 Dz. Urz. UE L 303 z 02 grudnia 2000 r.

4 Wyrok w sprawie C-555/07 Kücükdeveci, ECLI:EU:C:2010:21, pkt 22-25.

 

 

 

represyjnej powinny stanowić jeden ze stałych tematów rozmów prowadzonych pomiędzy Ko- misją a polskim rządem dotyczących ochrony praworządności w Polsce.

Jednocześnie, w przypadku braku stosownej reakcji ze strony rządu RP – Komisja Eu- ropejska powinna skierować do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu skargę na naru- szenie przez ustawę represyjną zobowiązań traktatowych, gdyż ustawa narusza nie tylko pod- stawowe wartości, ale i konkretne przepisy prawa Unii Europejskiej. W naszej ocenie, Komisja Europejska powinna ponadto zwrócić się – wraz ze skargą do Trybunału Sprawiedliwości – o zastosowanie środków tymczasowych i zobowiązanie władz państwa polskiego do bieżącego wypłacania emerytur i rent byłym funkcjonariuszom – w wysokości ustalonej na podstawie przepisów obowiązujących przed wprowadzeniem w życie ustawy z 16 grudnia 2016 r.

 

 

 

Z poważaniem

 

 

 

 

 

Wersje pdf:

List do Junckera List do Timmermansa